Sztuczny ból

Bieg życia człowieka zawsze rozpoczyna się w pewnym punkcie na mapie i toczy się chronologicznie, kreśląc linię przeżytych dni. Historia narodów, ludów, społeczności jest nieliniowym, otwartym systemem składającym się z setek istnień, tysięcy wydarzeń, które są stale analizowane, interpretowane i redefiniowane. Odpowiedzi na pytania: Kim jestem? Kim jest ten drugi? Kim jesteśmy? oraz to, czego człowiek doświadcza tworzy jego światopogląd.

Charakterystyczne tematy ukraińskiej sztuki współczesnej dojrzewają w tych samych kwestiach ontologicznych: egzystencjalnych, społecznych, narodowego samostanowienia, poszukiwania punktu odniesienia i orientacji w globalnym krajobrazie geopolitycznym.

Artysta stara się być namacalnym dla człowieka na płaszczyźnie nieliniowego świata. Czuje przenikający nastrój społeczny, prądy społeczne, które nasycają przestrzeń informacyjną. On jest medium, prognostykiem, wizjonerem. Jego artystyczna reakcja na rzeczywistość może być agresywna, melancholijna, eskapistyczna itp. - taka, która reaguje na potrzeby czasu, jest w stanie wyrazić swoje stany, wyleczyć ból.

Po rozpadzie Związku Radzieckiego Ukraina uzyskała nowy status niepodległego państwa, co doprowadziło do przełamania światopoglądu. Temat samoidentyfikacji przekształcił się w artystyczne refleksje na temat historii państwowości, dziedzictwa kulturowego Ukrainy, powagi tradycji i sposobów odnowy, a także interpretacji motywów i symboli kultury ukraińskiej. Nowa rzeczywistość pojawiła się w nowych warunkach - już nie w sowieckim zjednoczeniu i sprzeciwie wobec systemu, ale w niepewności wolności, w której elementem przyszłości stała się inercja społeczna. Pojawiły się pytania o przeszłość narodową, samoidentyfikację, konstrukcje historyczne i rozbieżności. Od czasu niepodległości historia Ukrainy przeszła wiele zmian, takich jak zmiany kierunków polityki wewnętrznej i zagranicznej, dwie rewolucje, zbrojną agresję ze strony Rosji, naruszenie integralności terytorialnej państwa, wymuszenie migracji wewnętrznej. Rewolucje z 2004 r., a zwłaszcza z 2014 r., pokazały, jak duży wpływ ma przeszłość na dzisiejszy rozwój wartości. Wydarzenia te wzmocniły silne nastroje ludności, zaostrzyły i tak nabrzmiałe konflikty. Dekomunizacja, debata publiczna i krytyka sowieckiej przeszłości (władza, ideologia, sztuka, moralność) otrzymały niejednoznaczne odpowiedzi na pytanie „co zrobić z przeszłością?”. W przeciwieństwie do zdecydowanego odrzucenia przeszłości ujawniła się także nostalgia za Związkiem Radzieckim. To zjawisko jest charakterystyczne nie tylko dla starszego pokolenia, ale także dla młodych ludzi, którzy już urodzili się w niepodległej Ukrainie. Dziś artyści reagują na problem aktywizacji prawicowych i nacjonalistycznych ruchów; w przestrzeni społecznej pojawiły się feministyczne ruchy artystyczne i artystyczne kierunki wzmacniające postawy osobistej wolności i tolerancji.

Tematy samoidentyfikacji na tle politycznym historii nie ograniczają się do współczesnej sztuki ukraińskiej. Obecna sztuka apolityczna koncentruje się na ciągłej rewizji doświadczeń życiowych i znajdowaniu ich współrzędnych w postmodernistycznym świecie. Eksperymenty i ustalenia są wlewane w nowe polidyscyplinarne, niemitologiczne formy. Artyści uciekają się do najnowszych technologii w praktykach twórczych, zastanawiając się nad możliwościami tradycyjnych materiałów, form, gatunków i nie tylko. Pojęcie człowieka jako biologicznego, społecznego i egzystencjalnego ciała w XXI wieku jest zupełnie inne, nowa wiedza o naturze otaczającego świata jest przekształcana w artystyczne formy. Pilne tematy, główne znaczenia, kluczowe obrazy znajdują nowe mitologie.

Po polsku „sztuka” brzmi jak „rzecz”. Dla języka ukraińskiego „sztucznym” jest to, co jest tworzone przez człowieka, a także to, co może być fałszywe, nieożywione. Jednak artysta eliminuje zagrożenie tym ostatnim dzięki swojej zdolności do sugestywnego wyrażania w dziele twórczym tego, co pozostaje nieokreślonym żywym materiałem dla innych i jest w kontakcie z pulsującym bolesnym nerwem rzeczywistości.

• Klikaj na dzieła, by lepiej się im przyjrzeć.
• Klikaj na czarne tabliczki, by dowiedzieć się więcej o oglądanych pracach.
• Kliknij na < w lewym, górnym rogu, by wrócić do tego menu.